สังเกตุไหมว่าแม่บุญไม่ท้องเสียแล้ว ตั้งแต่ได้ยามา คราวนี้เรื่องใหม่..ไม่เข้าห้องน้ำแทน เกิดมาเป็นคนนี่เรื่องมากจริง ๆ แต่ก็ยังดีกว่าท้องเสียตลอดทางเหมือนสอง สามวันที่ผ่านมาแหละน่า เที่ยงวันนี้จำไม่ได้ว่ากินอะไร ที่ไหน เพราะไม่มีอะไรประทับใจเรื่องกิน ๆ อะไรก็ต้องคอยระวัง เพราะรัฐบาลไม่ให้ใช้ไฟฟ้าตั้งแต่เช้ายันเย็น หมู หมา กา ไก่ เน่าเสียหมด ใครจะกล้าเสี่ยงอีก
นั่งรถม้าชมหอคอย
บ่ายสี่โมงเย็นที่ไซขับรถพาเราไปที่ สะพานอูเป็ง U-Pein Bridge ซึ่งเป็นสะพานอายุเก่าแก่กว่า ๒๐๐ ปี ทำด้วยท่อนซุงไม้สักล้วน ๆ ที่นำมาจากเมืองอังวะ ในสมัยที่ย้ายราชธานีมายังอมรปุระ สะพานมีความยาว ๑๕๐๐ เมตร เชื่อมระหว่าง อมรปุระกับอังวะ ผ่านทะเลสาบต่องตะมาอิน ในทะเลสาบยังมีชาวบ้านออกเรือหาปลา เดินสำรวจรอบ ๆ เห็นแม่ค้าขายปลานิลตัวขนาดกลางเป็นพวง ๆ ปลายังดิ้นอยู่เลย
ปลานิลที่จับกันได้
เรามาถึงยังไม่ได้เวลาสำคัญคือ พระอาทิตย์อัสดงซึ่งวิวสะพานและทะเลสาบจะสวยมาก เลยต้องนั่งรอเวลาพระอาทิตย์ตกดินกัน มิเชลดื่มเบียร์พม่ากับไซ แม่บุญดื่มน้ำมะพร้าวตามเคย สักพักแม่บุญก็ขอไปเดินถ่ายรูปรอบ ๆ บริเวณสะพาน มิเชลเจ็บเท้าเดินดูนิดหน่อยก็กลับไปนั่งคุยกับไซและชาวบ้านแถวนั้น
แม่บุญเดินถ่ายรูปไปถึงกลางสะพาน หยุดยืนดูเขาขายภาพเขียนจากหมึกสีดำและใบมีดโกน ไม่ใช่พู่กันนะ วิธีการลงสีแล้วใช้ใบมีดโกนปาดให้เป็นรูปวิวต่าง ๆ ตามจินตนาการสุดยอดจริง ๆ พึ่งเคยเห็นนี่แหละ จำได้ว่าสิบกว่าปีมาแล้วไปเที่ยวเวียนนาคนเดียว เห็นชายคนหนึ่งใช้กรรไกรเล็ก ๆ ตัดกระดาษให้เป็นรูปที่มีคนยืนเป็นแบบให้ ครั้งนั้นก็ตาโตเป็นไข่ห่านเพราะไม่เคยเห็นมาก่อนเช่นกัน
เรือที่ชาวบ้านใช้หาปลาและรับจ้างล่องดูพระอาทิตย์ตกดิน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น