21/9/53

วัดชเวนันดอ Shwenandaw Temple

                   แล้วเราก็ออกมาเดินทางต่อ รถมาจอดที่ท่าเรือเล็ก ๆ มีเด็กมาขายของที่ระลึกตามเคย นั่งเรือข้ามฟากไปสักห้านาทีไปอีกฝั่งน้ำ ที่นั่นมีรถม้ามากมายเรียงรายรอให้บริการอยู่ เราขึ้นรถม้าคันละสองคน เพราะทางที่ไปขุรขระ ถนนเป็นดินลูกรังไม่ใช่ถนนให้รถวิ่ง ขนาดม้าเรายังนั่งสั่นไปทั้งตัว เพื่อไปดูวัดที่สำคัญมากอีกแห่งหนึ่งของชาวพม่า




วัดชเวนันดอ Shwenandaw Temple

                      เป็นวัดที่พระเจ้าสีป่อ ซึ่งเป็นกษัตริย์องค์สุดท้ายของพม่าเป็นผู้สร้างเมื่อปี พ.ศ. ๒๔๒๓ โดยนำเอาพระตำหนักบรรทมของพระเจ้ามินดงมาสร้างเป็นวิหาร มีการปิดทองประดับกระจกทั้งอาคาร แต่วันเวลาผ่านไปทำให้ทรุดโทรมลงไปมาก งานศิลปะการแกะสลักไม้ที่งดงาม หาที่ใดไม่ได้อีกแล้ว ตอนที่ไปถึง มีพระหนึ่งรูปกำลังสอนเด็ก ๆ ชาวพม่าให้อ่าน เขียนหนังสือ ภายในวิหารที่มีแสงส่องผ่านเพียงน้อยนิด เด็กบางคนยังเล็กมากก็นอนหลับกับพื้นไม้กระดานแผ่นใหญ่นั่นเอง เห็นแล้วน่าสงสารมาก ทางวัดคงต้องการเครื่องปั่นไฟ สอบถามไซ ๆ บอกว่าใช่ คิดยู่ในใจว่าสักวันจะกลับมาพร้อมกับเครื่องปั่นไฟให้เด็ก ๆ ได้เรียนหนังสือกัน แต่ไม่รู้จะได้ไปเมื่อไหร่


เสาแต่ละต้นใหญ่ ๆ ทั้งนั้น
หีบแกะสลักทำจากไม้สัก

งานฝีมือแกะสลักอันยิ่งใหญ่




เด็ก ๆ เรียนหนังสือภายในโบสถ์มืด ๆ



ไซทีห้า ไกด์หุ่นผอมบางของเรา